Mijn verhaal

opgegroeid in een groot gezin met twee arbeiders als ouders, een helpende in een verzorgingstehuis en een elektromonteur.  Ze werkten keihard, maar toch moest elk dubbeltje twee keer omgedraaid worden om rond te komen. Ik zei altijd “Ik ga het compleet anders doen dan jullie”. Allereerst wilde ik een hogere opleiding afmaken, zodat ik meer kans had op beter betaald werk. Zo gedacht, zo gedaan. Met hard werken de HAVO gehaald. Maar ja…en dan? Geen idee nog wat ik wilde worden, dus veel MBO-, HBO- en WO studies gedaan (vooral in steden met een bruisend uitgaansleven 😉). Uiteindelijk in de zorg gaan leren en werken als operatie assistent. 

Leuk, maar met al die wisseldiensten was het toch niet iets waarmee ik oud wilde worden. Toen in ontzettend dankbaar en interessant werk gerold; explantatie medewerker. Dit houdt in dat ik huid afnam en ogen uitnam bij overledenen met een donatiewens, die goed waren gekeurd om hun weefsels te mogen doneren. Deze huid wordt gebruikt voor brandwonden patiënten en van de ogen wordt het hoornvlies gebruikt voor mensen met verminderd zicht. Waanzinnig gaaf werk! Maar toen kwam alle rompslomp aan papierhandel en verslechterende randvoorwaarden.

Toen ging het mis bij mij…in een burn out terecht gekomen. Een half jaar alleen maar zwarte dagen. Mijn hoofd zei de hele tijd…”sta op, ga eens wat nuttigs doen”, maar mijn lichaam weigerde. 

Langzaam maar zeker weer uit het dal opgekrabbeld met behulp van psycholoog, hypnosetherapeute en een leidraad om mijn leven volledig om te gooien. Niet meer werken voor een baas, waarbij ik protocollen voorgeschreven kreeg, die niet werkten in de praktijk en waar ik niet achter stond.